คำอุทาน คือเสียง คำ หรือวลีที่ใช้แสดงอารมณ์ คำอุทาน สามารถแยกคำได้ “คำอุทาน” มาจากคำภาษาละติน interjicere (โยนระหว่างคำ) คำอุทานอธิบายได้ง่าย เข้าใจง่าย และมีบทบาทสำคัญในการพูดภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน คำอุทานเบาๆ มักตามด้วยเครื่องหมายจุลภาค ส่วนคำอุทานที่หนักแน่นจะตามด้วยเครื่องหมายอัศเจรีย์

ตัวอย่างของคำอุทาน

เอาล่ะ เรา ต้องไปแล้ว ข่าวร้ายจริงๆ นะ ไร้สาระ คุณทำได้

เฮ้!
ว้าว!
เอ่อ นึกภาพออกเลย ต่อไปนี้เป็นตัวอย่างการใช้คำอุทานในประโยค อุ๊ย ฉัน ทำ กุญแจหล่น

เฮ้! ส่งกระเป๋าเงินมาให้ฉัน
ว้าว! พระอาทิตย์ตกสวย มาก ฉันอยากไปซานฟรานซิสโกก่อนหน้านั้น

สิ่งที่น่าสนใจคือเราเข้าใจตั้งแต่เนิ่นๆ ว่าคำอุทานนั้นสื่อถึงอารมณ์อะไร – อืม ฉันไม่รู้ว่าสุนัขไปไหน

ไม่นะ! กุญแจของฉันอยู่ไหน คำว่า ‘อืม’ แสดงถึงความลังเลใจ เรารู้ได้โดยไม่ต้องถาม คำอุทานที่ดูเหมาะสมในยุคอื่น ๆ จะถูกแทนที่ด้วยคำอุทานที่คนรุ่นใหม่ ๆ นำมาใช้ ตัวอย่างเช่น “โดะ!” ได้รับความนิยมและเป็นส่วนหนึ่งของการใช้ในชีวิตประจำวันโดยตัวการ์ตูนโฮเมอร์ ซิมป์สัน คำนาม คำคุณศัพท์ กริยา และกริยาวิเศษณ์จะกลายเป็นคำอุทานเมื่อใช้เพื่อแสดงอารมณ์ เช่น ล้ำค่า! วิ่ง! นี่คือคำอุทานเก่า ๆ ที่แทบไม่ได้ใช้อีกต่อไป หรือโดยคนรุ่นเก่า “โอ้พระเจ้า!” คำอุทาน
ใช้แสดงความแปลกใจ อนิจจา! คำอุทาน
ใช้แสดงความเดือดร้อนและตื่นตกใจ ต่อไปนี้เป็น คำอุทาน บางคำที่ใช้กันทั่วไปในปัจจุบัน (และ นี่ คือรายการคำอุทานอื่นๆ ที่ใช้กันทั่วไป): เหอะ!
โอ้โห!
กาชิง!
เฟะ
การเข้าใจ คำอุทาน ประเภทต่างๆ ถือเป็นข้อกำหนดพื้นฐานของภาษาอังกฤษ แต่ก็ทำได้ง่ายมาก