Bir cümleyi edatla bitirmek bir tür kelime suçu olarak kabul edilir. Üslup açısından, bir cümleyi edatla bitirmek cümlenin garip görünmesine ve duyulmasına neden olur. Örneğin:
“Oynayamayacağım bir oyun yazmıyorum.”
Şu şekilde daha iyi okunabilir:
“Oynayamayacağım bir oyun yazmıyorum.” Bu durumda in edattır. Genel kural, yazarken veya konuşurken bir cümleyi edatla bitirmekten kaçınmak gerektiğidir. Bazı dilbilgisi uzmanlarına göre doğru dilbilgisi, bir edatın her zaman bir isim ya da zamirden önce gelmesi gerektiğidir

Ancak, cümlenin sonundaki edatı kulağa doğal gelmeyecek şekilde değiştiremiyorsanız, kesinlikle bu yapıda kalmalısınız.

Bir cümleyi edatla bitirmek – bu tamamen stil ile ilgilidir.

“Dünyada hakkında konuşulmaktan daha kötü tek bir şey vardır, o da hakkında konuşulmamasıdır.” – Oscar Wilde
Bu bir cümle olarak akıyor ve edat cümlenin sonuna uyuyor. Eğer söylediğinizde ya da okuduğunuzda bir cümlenin edatla bitmesi sizi rahatsız etmiyorsa, bunu kullanmanızı engelleyen bir şey yoktur. Birçok durumda olduğu gibi kulağa garip geliyorsa, cümleyi sondaki edatı kaldıracak şekilde yeniden yapılandırabilirsiniz ve kulağa oldukça doğru gelir.
“She is the worst customer I have ever had to cope with.”
“She is the worst customer who I have have had to cope with.” With burada edattır. Bu cümlelerin her ikisi de doğrudur. Önemli olan size neyin doğru ya da daha iyi geldiğidir. Gerçekten de katı kurallar yoktur. Dilbilgisi uzmanlarının ilk cümleyi – sonundaki edatla birlikte – söyleyecekleri iddia edilebilir, ancak bir cümleyi edatla bitirmemeye ilişkin stil kuralına uyan ikinci cümle, bir şekilde yazıldığında daha iyi okunur. Gerekçe tamamen bir zevk meselesidir. İkinci cümle konuşulduğunda kulağa çok garip geliyor. Genel kural, yazarken veya konuşurken bir cümleyi edatla bitirmekten kaçınmak gerektiğidir. Bazı dilbilgisi uzmanlarına göre doğru dilbilgisi, bir edatın her zaman bir isim ya da zamirden önce gelmesi gerektiğidir