ในสหรัฐอเมริกา ประเพณีของ ‘ปิดเทอมฤดูร้อน’ หรือวันหยุดยาวสำหรับนักเรียนนั้นมีมานานกว่าร้อยปีแล้ว ปฏิทินการศึกษาที่มีวันหยุดยาวในฤดูร้อนเพิ่งมีขึ้นเมื่อต้นศตวรรษที่ 20 ก่อนหน้านี้ โรงเรียนในเมืองเปิดทำการตลอดทั้งปีโดยมีช่วงปิดเทอมสั้นๆ ระหว่างภาคเรียน ตรงกันข้ามกับความเชื่อที่ว่าช่วงฤดูร้อนที่ยาวนานเป็นผลมาจากปฏิทินเกษตรกรรมที่กำหนดให้เด็กๆ ทำงานในฟาร์มในช่วงฤดูร้อน แท้จริงแล้ว ช่วงปิดเทอมฤดูร้อน เป็นผลจากความพยายามที่จะทำให้การศึกษาทั่วประเทศเป็นมาตรฐาน การขยายตัวของเมืองทำให้เกิดวันหยุดยาวในฤดูร้อน ไม่ใช่เศรษฐกิจเกษตรกรรม หากนักเรียนทุกคนมีตารางเรียนที่ใกล้เคียงกัน การดำเนินการทดสอบและขายสื่อการศึกษามาตรฐาน เช่น หนังสือเรียน ก็จะง่ายขึ้น
วันหยุดฤดูร้อนโดยทั่วไปจะกินเวลาราวๆ 12-14 สัปดาห์ ขึ้นอยู่กับว่าคุณอาศัยอยู่ที่ไหน ในรัฐทางตอนเหนือ วันหยุดฤดูร้อนมักจะเริ่มในช่วงต้นเดือนมิถุนายนและสิ้นสุดในช่วงต้นเดือนกันยายน ในรัฐทางตอนใต้และตะวันตก มักจะเริ่มในช่วงปลายเดือนพฤษภาคมและสิ้นสุดในช่วงปลายเดือนสิงหาคม

ข้อดีและข้อเสียของการปิดเทอมฤดูร้อน

ข้อดีบางประการของการปิดเทอมฤดูร้อนสำหรับนักศึกษา ได้แก่:
• พักผ่อนจากโลกวิชาการที่กดดันมาก • ได้พักผ่อนยาวๆ และมีเวลาเพียงพอที่จะท่องเที่ยว • เข้าค่ายฤดูร้อน! และได้ทำกิจกรรมต่างๆ มากมาย รวมถึงได้พบปะเพื่อนใหม่ๆ • ช่วยให้นักเรียนสดชื่นและเตรียมพร้อมสำหรับการเรียนในปีใหม่ ข้อเสียของ ช่วงปิดเทอมฤดูร้อน
ข้อเสียบางประการของการปิดเทอมฤดูร้อน ได้แก่:
• ผู้ปกครองอาจประสบปัญหาในการหากิจกรรมที่เหมาะสมในช่วงสัปดาห์ที่ยาวนาน • คุณอาจลืมข้อมูลสำคัญที่เรียนรู้ไปแล้วในช่วงก่อนหน้านี้ • คุณอาจสูญเสียการติดต่อกับเพื่อน ๆ ในช่วงนี้ โดยรวมแล้ว นักเรียนชอบ ช่วงปิดเทอมฤดูร้อน ที่ยาวนาน และมองว่าเป็นช่วงเวลาที่จะทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นในปีที่ผ่านมา เตรียมตัวสำหรับปีหน้า ใช้เวลาอยู่กับเพื่อน ๆ ครอบครัว และแสวงหาการผจญภัยและความสนุกสนานก่อนการเรียนในปีหน้า