วงเล็บ ไม่ใช่เครื่องหมายวรรคตอนที่ใช้กันทั่วไป แต่การใช้เครื่องหมายวงเล็บนั้นมีประโยชน์มาก ต่อไปนี้คือคำอธิบายที่ดีเกี่ยวกับวิธีใช้และเวลาที่ควรใช้เครื่องหมายวงเล็บจากเว็บไซต์ www.english.answers.com “แม้ว่าเครื่องหมายจุลภาคจะใช้เพื่อชดเชยข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อของประโยคอย่างใกล้ชิด และเส้นประจะใช้เพื่อระบุการเปลี่ยนแปลงความคิดอย่างกะทันหัน แต่เครื่องหมายวงเล็บจะใช้เพื่อแสดงข้อมูลเพิ่มเติมที่ไม่สำคัญต่อประโยคเดิม”
Google ให้คำจำกัดความรูปแบบเครื่องหมายวรรคตอนนี้เป็น
“วงเล็บ คำ นาม
คำนามพหูพจน์: วงเล็บ
คำ วลี หรือประโยค ที่แทรกไว้เป็นคำอธิบายหรือคิดตามภายหลังในข้อความซึ่งมีความสมบูรณ์ทางไวยากรณ์โดยที่ไม่มีคำ วลี ดังกล่าว โดยทั่วไปจะทำเครื่องหมายไว้ด้วยวงเล็บโค้ง เส้นประ หรือเครื่องหมายจุลภาค
วงเล็บกลม ( ) ใช้เพื่อทำเครื่องหมายคำหรือวลีในวงเล็บ วงเล็บใช้สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมที่รวมอยู่ในประโยคแต่ไม่จำเป็นต่อประโยค คุณใช้วงเล็บเมื่อต้องการรวมข้อมูลเข้าไปแต่ต้องไม่เน้นย้ำมากเกินไป ตัวเลข ตัวอักษร วันที่ แหล่งที่มา รวมถึงคำอธิบายเพิ่มเติมที่ไม่จำเป็นซึ่งไม่สำคัญเท่ากับข้อมูลในส่วนที่เหลือของประโยคจะอยู่ในวงเล็บ ซึ่งจะต้องใส่เป็นคู่เสมอ

ตัวอย่างการใช้เครื่องหมายวงเล็บ

“ฉันมีตุ๊กตาหมีโบราณตัวหนึ่ง (ตัวที่ผลิตโดย Sieff ในเยอรมนี) ซึ่งฉันสามารถให้ลูกสาวตัวน้อยของฉันได้” “แม่ของฉันซึ่งชอบถ่ายรูปมากเสียชีวิตในอุบัติเหตุประหลาด (ปิกนิก ฟ้าผ่า) เมื่อฉันอายุได้สามขวบ…” Vladimir Nabokov Lolita คุณต้องใช้เครื่องหมายวงเล็บเหลี่ยม ไม่ใช่ เครื่องหมายวงเล็บ ในเครื่องหมายคำพูดเมื่อคุณต้องเพิ่มคำเพื่อทำให้ประโยคหรือวลีชัดเจนขึ้น Writingcommons.org อธิบายความแตกต่างระหว่างเครื่องหมายวงเล็บเหลี่ยมและวงเล็บ: “เมื่อนักเขียนแทรกหรือเปลี่ยนแปลงคำในคำพูดโดยตรง เครื่องหมายวงเล็บเหลี่ยม—[ ]—จะถูกวางไว้รอบ ๆ การเปลี่ยนแปลง วงเล็บซึ่งใช้เป็นคู่เสมอ จะล้อมคำที่ตั้งใจจะชี้แจงความหมาย ให้คำอธิบายสั้น ๆ หรือช่วยผสานคำพูดเข้ากับประโยคของนักเขียน ข้อผิดพลาดทั่วไปที่นักเขียนมักทำคือการใช้เครื่องหมายวงเล็บแทนเครื่องหมายวงเล็บ”
“เฮเลน เคลเลอร์หันมาใช้สังคมนิยมเพราะว่า “[she] เรียนรู้ว่าอำนาจที่จะก้าวขึ้นสู่โลกไม่ได้อยู่รอบตัวใครๆ” – เจมส์ โลเวน
เครื่องหมายวรรคตอนในรูปแบบที่มีความเฉพาะทางมากที่สุด ได้แก่ วงเล็บ วงเล็บเหลี่ยม และจุดไข่ปลา เนื่องจากมีการใช้เครื่องหมายวรรคตอนเหล่านี้น้อยกว่าเครื่องหมายวรรคตอนอื่นๆ จึงสามารถสรุปได้ว่าการใช้เครื่องหมายวรรคตอนแต่ละแบบอย่างเหมาะสมจะเกิดขึ้นภายใต้สถานการณ์เฉพาะ