อุทาน คือ “การสร้างคำที่บ่งบอกถึงเสียงธรรมชาติของวัตถุหรือการกระทำ การตั้งชื่อสิ่งของหรือการกระทำโดยการเลียนเสียงที่เกี่ยวข้อง (เช่น เสียงหึ่ง เสียงฟ่อ) 2. การใช้คำที่มีเสียงที่สื่อถึงความหมายที่คำนั้นกำลังอธิบาย เช่น เสียงหึ่ง เสียงแหลม เสียงพึมพำ” – www.onomatepiealist.com “เสียงทำให้คำพูดของเรามีชีวิตขึ้นมาได้เช่นเดียวกับภาพที่มันสร้างขึ้น และเสียงนั้นก็อยู่ตรงนั้น ไม่ว่าเราจะอ่านออกเสียงหรือไม่ก็ตาม” ― AA Patawaranote

ตัวอย่างอุทานอักษร

คำ อุทาน ที่ใช้บ่อยบางคำ (ลองนึกถึง Batman, Spiderwoman และการ์ตูนแนวเดียวกัน) ได้แก่:
บัม แบง กลังค์ เรอ โวล ตุบ ตุบ กริ๊ง เสียงคำราม เห่า คราง เสียงฟ่อ หายใจแรง พ่นเสียง กรี๊ด สาด สาดกระจาย และยังมีการใช้งานในบทกวีอีกด้วย ลองดูบทนี้จาก The Pied Piper of Hamelin โดย Robert Browning:
“มีเสียงกรอบแกรบดังเหมือนกำลังวุ่นวาย
ของฝูงชนที่รื่นเริงกำลังนั่งขว้างและเร่งรีบ
เสียงเท้าเล็กๆ กระทืบเท้า รองเท้าไม้กระทบกับพื้น
มือน้อยๆปรบมือและลิ้นน้อยๆพูดจา
และเหมือนกับไก่ในลานฟาร์มเมื่อข้าวบาร์เลย์กระจัดกระจาย…” ตัวอย่างคำเลียนเสียงในปัจจุบัน ได้แก่ dang, yuck, blech, ew, yucky, icky แม้ว่าจะใช้เป็นเครื่องมือทางศิลปะในวรรณกรรม บทกวี และเพลง แต่คำเลียนเสียงก็มีประสิทธิภาพอย่างยิ่งในหนังสือและบทกวีสำหรับเด็ก ช่วยให้เด็กๆ เชื่อมโยงเสียงกับคำได้ นอกจากนี้ ยังใช้คำเลียนเสียงในหนังสือการ์ตูนอีกด้วย เครื่องมือภาษาเปรียบเทียบส่วนใหญ่มีไว้เพื่อบอกเราเพิ่มเติมเกี่ยวกับลักษณะของสิ่งของและความรู้สึก เลียนเสียง เป็นอุปกรณ์ที่ช่วยให้คุณเข้าใจว่าเสียงของสิ่งของเป็นอย่างไร โดยทำให้คุณได้ยินเสียงที่สะท้อนออกมาจากคำ คำเลียนเสียงมีพลังในการสัมผัสทุกประสาทสัมผัสของผู้อ่าน โดยมักจะไม่รู้ว่าทำไมหรืออย่างไร ผู้อ่านจึง “เข้าใจ” แนวคิดแม้ว่าจะไม่ได้เขียนเป็นภาษาอังกฤษธรรมดาก็ตาม ในความเป็นจริง เนื่องจากประสาทสัมผัสทั้งหมดถูกท้าทาย แนวคิดจึงถูกถ่ายทอดด้วยวิธีที่ทรงพลังกว่า การใช้ คำเลียนเสียง ถ่ายทอดทั้งบรรยากาศและความหมาย