ในกาล ปัจจุบันกาล (Past Continuous Tense ) การกระทำนั้นดำเนินไปอย่างต่อเนื่องจนถึงช่วงเวลาหนึ่งในอดีต กาลปัจจุบันกาล (Past Continuous Tense) เป็นประเภทของกริยาวิเศษณ์กาลหนึ่ง กาลปัจจุบัน กาลอดีต และกาลอนาคตของกริยาวิเศษณ์กาลต่างๆ แบ่งออกเป็นหมวดหมู่ย่อย ได้แก่ กาลปัจจุบันกาล (Simple Tense) กาลปัจจุบันกาล (Continuous Tense) และกาลปัจจุบันกาล (Perfect Tense) กาลปัจจุบันกาล (Past Continuous Tense) เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า กาลอดีตกาลก้าวหน้า (Past Progressive Tense)

คำกริยารูปอดีตกาลต่อเนื่อง

( was/were + ปัจจุบันกาล)

เกิดขึ้นในกรอบเวลาที่กำหนด และเสร็จสิ้นในบางจุดก่อนเวลาพูดหรือเขียน เช่น “เมื่อคืน ตอน 7.30 น. ฉันกำลังทำอาหารมื้อเย็น” นอกจากนี้ยังใช้ในประโยคที่มี when หรือ while เพื่ออ้างถึงการกระทำที่กำลังเกิดขึ้นในขณะที่มีเหตุการณ์อื่นเกิดขึ้น เช่น “เมื่อคืน ขณะที่ฉันกำลังทำอาหารมื้อเย็น เจนก็มาถึง” “When” มักจะตามด้วยกาลปัจจุบันกาล Simple Past ในขณะที่ “while” มักจะตามด้วย กาลปัจจุบันกาลต่อเนื่อง “While” แสดงถึงความคิดของ “ในช่วงเวลานั้น” เมื่อคุณใช้ Past Continuous กับการกระทำสองอย่างในประโยคเดียวกัน จะแสดงถึงการกระทำที่เกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน เช่น “I was studying while he was cooking.”

ลมเริ่มหอน – กาลปัจจุบันกาลต่อเนื่อง

กาล ปัจจุบัน กาล มักใช้เพื่อสร้างบรรยากาศ เช่น “อากาศแย่มาก ท้องฟ้ามืดครึ้มและลมเริ่มพัดหอน ภายในไม่กี่นาที ฝนก็ตกหนัก” ตัวอย่างการใช้กาลปัจจุบันกาลอีกแบบหนึ่งคือ เมื่อมีการบรรยายถึงการกระทำที่น่ารำคาญหรือซ้ำซากในอดีต โดยปกติจะใช้ควบคู่กับ “always” เช่น “The neighbor’s dog was always barking” ดังที่คุณจะเห็นจากตัวอย่างการใช้งานเหล่านี้ กาลปัจจุบันกาลเป็นเครื่องมือทางไวยากรณ์ที่มีประโยชน์เมื่อต้องเล่าเรื่องและบรรยายเหตุการณ์