มาพูดถึงกาล ปัจจุบันกาลแบบธรรมดากัน กาลของกริยาบ่งบอกเวลาของการกระทำ สภาวะ หรือเหตุการณ์ ซึ่งทำได้โดยการเปลี่ยนรูปแบบของกริยา กาลของกริยาสามารถแบ่งออกตามช่วงเวลาได้ ดังนี้ กาลอดีต กาลปัจจุบัน และกาลอนาคต มาแยกกาลเหล่านี้ให้ละเอียดขึ้นอีก โดยเริ่มจากกาลปัจจุบัน: ปัจจุบันกาลธรรมดา

ของขวัญที่เรียบง่าย

กริยา + s/es ในบุคคลที่สาม

ปัจจุบันกาลธรรมดาหรือปัจจุบันกาลธรรมดา ใช้เพื่อแสดงความคิดว่าการกระทำใดๆ เกิดขึ้นซ้ำๆ หรือเป็นปกติ การกระทำนั้นอาจเป็นนิสัย งานอดิเรก เหตุการณ์ประจำวัน เหตุการณ์ที่กำหนดไว้ หรือสิ่งที่มักเกิดขึ้นบ่อยๆ นอกจากนี้ยังอาจเป็นสิ่งที่บุคคลมักลืมหรือมักไม่ทำก็ได้
ปัจจุบันกาลธรรมดาใช้เพื่อแสดงความคิดว่าการกระทำบางอย่างกำลังเกิดขึ้นหรือไม่เกิดขึ้นในขณะนี้ ฉันอยู่ที่นี่และตอนนี้ ปัจจุบันกาลธรรมดา ยังใช้กับเหตุการณ์ที่กำหนดไว้ในอนาคตอันใกล้นี้ด้วย:
“เรือจะออกเดินทางพรุ่งนี้เวลา 6.00 น.” ปัจจุบันกาลธรรมดา ยังสามารถบ่งบอกว่าผู้พูดเชื่อว่าข้อเท็จจริงนั้นเป็นจริงมาก่อน เป็นจริงในปัจจุบัน และจะเป็นจริงในอนาคต (ไม่จำเป็นต้องเป็นจริงเสมอไป!) นอกจากนี้ยังใช้เพื่อสรุปความทั่วไปเกี่ยวกับบุคคลหรือสิ่งของ:
“แมวชอบนม ไมอามี่อยู่ในฟลอริดา” ปัจจุบันธรรมดาสามารถใช้แสดงความคิดว่าการกระทำนั้นเกิดขึ้นซ้ำๆ การกระทำนั้นอาจเป็นนิสัย งานอดิเรก เหตุการณ์ประจำวัน เหตุการณ์ที่กำหนดไว้ หรือสิ่งที่มักเกิดขึ้นบ่อยๆ นอกจากนี้ยังอาจเป็นสิ่งที่บุคคลมักลืมหรือมักไม่ทำ:
“ฉันเล่นวอลเลย์บอล เธอไม่ได้เล่นวอลเลย์บอล” เราใช้สำนวนแสดงเวลาในรูปกาลปัจจุบันธรรมดา เช่น เสมอ บ่อยครั้ง บางครั้ง มักจะ ไม่ค่อย ไม่เคย เฉพาะ วันพุธ เมื่อเร็วๆ นี้ เป็นต้น
“คุณพูด แต่ ภาษาอังกฤษ” “คุณพูด แต่ ภาษาอังกฤษหรือเปล่า” ปัจจุบันกาลธรรมดา หรือปัจจุบันกาลธรรมดาใช้เพื่อแสดงความคิดว่าการกระทำบางอย่างเกิดขึ้นซ้ำๆ หรือเป็นปกติ การกระทำนั้นอาจเป็นนิสัย งานอดิเรก เหตุการณ์ประจำวัน เหตุการณ์ที่กำหนดไว้ หรือสิ่งที่มักเกิดขึ้น ในบทเรียนภาษาอังกฤษอื่นๆ เกี่ยวกับคำกริยา เราจะพูดถึงกาลของคำ กริยา ประเภทต่างๆ เหล่านี้และหน้าที่ของกาลเหล่านั้น